Hij is een jongen uit de Betonbuurt. Zijn hele familie woont er. Eén van een tweeling. Zijn zus heeft het wél, constateert hij tijdens de rechtszitting. 'Een koophuis, kindjes. En wat heb ik? Echt, ik ben er klaar mee. Voor mij geen celletje in, celletje uit meer.'
Bij justitie kennen ze hem al heel lang. Als jochie van 17 kenden agenten hem bij naam. Tien jaar later heeft hij een strafblad van viertien kantjes vol. Diefstallen, inbraken, kort lontje. Komt met verkeerde mensen in aanraking. Heeft een vriendin op het kamp en krijgt een dochtertje. 'Toen ik nog aan de ritalin zat, ging het wel goed. Nadat ik iets met een meisje van het kamp kreeg, ging het weer fout.'
En zo gaat het ook fout in Leerdam. Story of his life; stapt bij een vriendje in de auto, 24 uur na de roof van 31.000 euro aan babyvoeding. De auto is bij die diefstal gebruikt. Het lijkt erop dat zijn vriendje en hij zijn ingeschakeld om op de uitkijk te staan bij een nieuwe kraak. De politie spot de auto en als Tony erin zit, is het optelsommetje snel gemaakt.
Paar tientjes
Hij ontkent. Praat snel, soms te. 'Ik zou hoogstens een paar tientjes krijgen.' Woorden die hij later weer inslikt. 'Ik heb niks gekregen.' Het ontlokt de rechter de opmerking dat hij dus wel wist dat het geen zuivere koffie was. Rap van tong praat hij bijna weer te snel.
Advocate Malou Hoekzema kromt haar tenen. Haar ogen flitsen naar Tony. Zonder woorden zegt ze: 'Rustig nou! Verpest het niet!' En dat heeft effect. Tony - die in verhoren bij de rechter-commissaris nog in woede uitbarstte - herpakt zich.
Ook bij de beroving van een Culemborger in zijn eigen Betonbuurt was hij niet betrokken, zegt hij. 'Het is een belediging dat ik hiervan verdacht word. Ik heb een strafblad van hier tot Tokyo, maar dit heb ik echt niet gedaan.'
De bedrijfsinbraak aan de Kerkstraat geeft hij grif toe. Strategisch een goede zet. Kon ook niet veel anders. De politie vond hem, verstopt onder een bureau. En als de aanklager vraagt of hij bereid is de schade te vergoeden, zegt hij meteen ja en scoort punten. Officier Ivo Out zegt later nog dat Tony in ieder geval geen briljant crimineel is. 'Anders zit je niet ruim acht jaar in de cel de laatste tien jaar.'
Out vindt ook dat er iets met Tony moet gebeuren. Een behandeling. 'Meneer, als ik nu een pilletje moet slikken doe ik dat. Geef me een enkelbandje alsjeblieft.'
Zijn nieuwe vriendin zit in de zaal. Ze verwacht in november hun kindje. Wat er nodig is om zijn terugkeer in de maatschappij te laten slagen?
Stabiliteit, zegt hij. En doorzettingsvermogen. 'Ik heb vroeger nooit mee willen werken. Maar als u het zegt, zal ik zelfs in een instelling gaan om in behandeling te gaan. En ik wil weer naar school. Ik ben zo nieuwsgierig naar de rest van de wereld.'
De zaak: Diefstal Babyvoeding
Verdachte: Tony S.M.
Leeftijd: 28.
Woonplaats: Utrecht.
Verdacht van: Diefstal of heling van voor 31.000 euro aan babyvoeding, de geweldadige beroving van een man in de Betonbuurt in Utrecht en een bedrijfsinbraak aan de Kerkstraat.
Eis: 6 maanden cel waarvan 3 voorwaardelijk. Voor de eerste twee zaken concludeert de officier van justitie dat er te weinig bewijs is en eist hij een vrijspraak. De bedrijfsinbraak is niet zo moeilijk te bewijzen: Tony zat daar verstopt onder een bureau, toen hij werd aangehouden. De verdachte moet volgens de officier van justitie behandeld worden voor zijn persoonlijkheidsstoornis.
Uitspraak: 6 juni.
Bron: AD/UN (Bart Lauret)
